تشخیص و درمان وسواس

وسواس، الگویی از افکار و ترس های ناخواسته است که شما را به سمت انجام رفتارهای تکراری (اجباری) سوق می دهد.اینگونه وسواس ها و اجبارها باعث ایجاد اختلال در فعالیت های روزمره و پریشانی قابل توجهی می شوند.اولین و مهم ترین کار در تشخیص و درمان وسواس این است که سعی نکنید وسواس خود را نادیده بگیرید یا آن را متوقف کنید،این کار فقط پریشانی و اضطراب شما را افزایش می دهد.

در نهایت، احساس می کنید که مجبور به انجام کارهایی به صورت روتین هستید تا استرس خود را کاهش دهید. چراکه علی رغم تلاش برای نادیده گرفتن یا خلاص شدن از شر افکار یا اصرارهای آزار دهنده، آنها دوباره برمی گردند و باعث تشدید آن خواهند شد.

مراحل تشخیص و درمان وسواس

مراحلی که به تشخیص و درمان کمک می کند شامل موارد زیر می باشد که توسط پزشک یا متخصص بهداشت روان شما صورت می گیرد:

ارزیابی روانشناختی

این مرحله شامل بحث در مورد افکار، احساسات، علائم و الگوهای رفتاری شما برای تشخیص اینکه آیا دچار وسواس هستید یا رفتارهایی که خود را ملزم به انجام آن می دانید، کیفیت زندگی شما را دچار اختلال می کند یا خیر.

معیارهای تشخیص وسواس

پزشک شما ممکن است از معیارهایی که در کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی به نام DSM-5، که توسط انجمن روانپزشکی آمریکا منتشر شده است، استفاده کند.

معاینه بدنی

این مورد برای رد سایر مشکلاتی که می توانند علائم شما را ایجاد کند، کمک می کند و همچنین هر گونه عارضه ای که مرتبط با وسواس شما باشد را بررسی می کند.

چالش های پیش رو در تشخیص و درمان وسواس

تشخیص و درمان گاهی با سختی هایی همراه می شود زیرا علائم می تواند شبیه علائم اختلال وسواس شخصیتی، اختلال اضطراب، افسردگی، اسکیزوفرنی یا سایر اختلالات بهداشت روان باشند.

همچنین این احتمال وجود دارد که هر دو اختلال وسواس و اختلالات بهداشت روان دیگر، به صورت همزمان در یک شخص وجود داشته باشند. توصیه می شود با متخصص بهداشت درمان خود همکاری کنید تا تشخیص و درمان به درستی صورت پذیرد.در کلینیک مشاوره ندای درون به تمام زوایا در مراحل تشخیص و درمان وسواس پرداخته می شود و می توانید در این مسیر از متخصصین ما کمک بگیرید.

درمان وسواس

پس از تشخیص درست، درمان وسواس در برخی موارد ممکن است منجر به درمان قطعی نشود، اما می تواند باعث کنترل علائم شود تا وسواس، کنترل زندگی روزمره شما را به دست نگیرد. بسته به شدت وسواس، برخی از افراد ممکن است به درمان طولانی مدت، مداوم یا شدیدتری نیاز داشته باشند. دو درمان اصلی برای بیماران دارای وسواس وجود دارد:

روان درمانی و استفاده از دارو. اغلب اوقات، درمان با ترکیب هر دو شیوه، تاثیر بیشتری را در مسیر تشخیص و درمان وسواس خواهند گذاشت.

روان درمانی

درمان رفتاری شناختی (CBT)، نوعی روان درمانی برای بسیاری از افراد مبتلا به وسواس است. قرار گرفتن در معرض وسواس و پیشگیری از عمل کردن به آن (ERP: Exposure and response prevention)، مولفه ای از درمان رفتاری شناختی است که شامل قرار گرفتن تدریجی شما در معرض یک شی ترسناک یا وسواس مثلا در مورد کثیفی می شود.

یادگیری این روش منجر به مقاومت در برابر تمایل به انجام الگوهای رفتاری اجباری می شود.ERP به تلاش و تمرین نیاز دارد، اما اگر مدیریت وسواس خود را به درستی بیاموزید از کیفیت زندگی بهتری برخوردار خواهید شد.

مصرف دارو

برخی از داروهای روانپزشکی می توانند به کنترل وسواس کمک کنند. معمولاً ابتدا داروهای ضد افسردگی امتحان می شوند.

داروهای ضد افسردگی مورد تایید سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برای درمان وسواس شامل موارد زیر است:

کلومیپرامین (آنافرانیل) برای بزرگسالان و کودکان 10 سال به بالا
فلوکستین (Prozac) برای بزرگسالان و کودکان 7 سال به بالا
فلووکسامین برای بزرگسالان و کودکان 8 سال به بالا
پاروکستین (Paxil ، Pexeva) فقط برای بزرگسالان
سرترالین (Zoloft) برای بزرگسالان و کودکان 6 سال به بالا

با این حال، متخصص بهداشت رون شما ممکن است داروهای ضد افسردگی و داروهای روانپزشکی دیگری را برای شما تجویز کند.برای مصرف داروچه مواردی را باید در نظر گرفت؟

در اینجا موضوعاتی که باید در مورد داروهایی که در مسیر تشخیص و درمان وسواس مصرف می کنید، با پزشک خود صحبت کنید،آورده شده است:

انتخاب دارو

به طور کلی هدف از مصرف دارو، کنترل علائم وسواس با مصرف کمترین دوز ممکن است، امتحان چندین دارو قبل از یافتن داروی مناسب، امری عادی است.

پزشک شما ممکن است بیش از یک دارو برای مدیریت موثر علائم شما توصیه کند،ممکن است هفته ها تا ماه ها از شروع مصرف دارو بگذرد تا متوجه بهبود علائم شوید.

اثرات جانبی

تمام داروهای روانپزشکی عوارض جانبی بالقوه ای دارند،در مورد عوارض جانبی احتمالی و هرگونه نظارت بر سلامتی هنگام مصرف داروهای روانپزشکی با پزشک خود مشورت کنید و در صورت بروز عوارض جانبی نگران کننده، حتما و در اسرع وقت به پزشک خود اطلاع دهید.

ریسک خودکشی

بیشتر داروهای ضد افسردگی به طور کلی بی خطر هستند، اما سازمان غذا و داروی ایالات متحده FDA ضروری می داند که همه داروهای ضد افسردگی، سختگیرانه ترین هشدارها را برای نسخه ها داشته باشند. در برخی موارد، در کودکان، نوجوانان و جوانان زیر 25 سال ممکن است هنگام استفاده از داروهای ضد افسردگی، به ویژه در چند هفته اول پس از شروع یا تغییر دوز، افکار خودکشی را افزایش دهد.

اگر دچار افکار خودکشی شدید، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید یا از اورژانس کمک بگیرید.

به خاطر داشته باشید که داروهای ضد افسردگی با بهبود خلق و خو در طولانی مدت، احتمال بروز افکار خودکشی را کاهش می دهند.

تداخل با مواد دیگر

هنگام مصرف داروی ضد افسردگی، در مورد سایر داروهای تجویز شده یا داروهای بدون نسخه، گیاهان یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید به پزشک خود بگویید.

برخی از داروهای ضد افسردگی در صورت ترکیب با برخی داروها یا مکمل های گیاهی، می توانند اثر داروهای دیگر را کم کرده و یا واکنش های خطرناکی ایجاد کنند.

قطع داروهای ضد افسردگی

داروهای ضد افسردگی اعتیاد محسوب نمی شوند، اما گاهی اوقات ممکن است وابستگی جسمی (که با اعتیاد متفاوت است)

ایجاد کنند. بنابراین قطع ناگهانی دارو یا از دست دادن چندین دوز می تواند علائمی شبیه به ترک را ایجاد کند.

مصرف دارو را به هیچ وجه بدون مشورت با پزشک قطع نکنید، حتی اگر احساس بهبودی دارید.

به خاطر داشته باشید با قطع ناگهانی دارو، ممکن است بازگشت علائم وسواس را تجربه کنید. پس با پزشک خود همکاری کنید و به تدریج و با اطمینان دوز دارو را کاهش دهید.

برای تشخیص و درمان وسواس به صورت درست حتما با پزشک خود در مورد خطرات و مزایای استفاده از داروهای خاص و همچنین روند درمان مشورت کنید.در کلینیک مشاوره و روانشناسی ندای درون، ما با بهترین مشاوران در خدمت شما هستیم.