تشخیص و درمان پرخاشگری
اولین قدم در تشخیص و درمان پرخاشگری این است که بدانیم چه رفتارهایی در دسته بندی رفتار پرخاشگرانه قرار می گیرد.
رفتار پرخاشگرانه می تواند باعث آسیب جسمی یا روحی به دیگران شود. در دسته بندی رفتارهای پرخاشگرانه، آزار کلامی تا
آزار جسمی و آسیب رساندن به دارایی شخصی نیز قرار دارند.
رفتار پرخاشگرانه مرزهای اجتماعی و روابط انسانی را مختل می کند و حتی می تواند منجر به از بین رفتن روابط شما شود.
پرخاشگری به صورت آشکار یا نهانی بروز می کند. طغیان های گاه به گاه پرخاشگرانه در برخی شرایط عادی است. با این حال،
اگر رفتار پرخاشگرانه را مرتباً یا به صورت الگویی تکراری تجربه می کنید، باید برای تشخیص و درمان پرخاشگری با یک
متخصص بهداشت روان صحبت کنید.
در پرخاشگری شخص ممکن است احساس تحریک پذیری و بی قراری کند و غیر منتظره عمل کند. برای شخص پرخاشگر کنترل
بر رفتارش دشوار است، در مواردی حتی شخص پرخاشگر قادر نخواهد بود که تشخیص دهد کدام رفتارها از نظر اجتماعی مناسب
و کدام نامتعارف هستند، در موارد دیگر، ممکن است شخص عمدا به طور تهاجمی رفتار و عمل کند.
درک علل رفتار پرخاشگرانه در روند تشخیص و درمان پرخاشگری بسیار مهم هستند.
این موضوع می تواند کمک کند تا مسیر درمان هر چه سریع تر طی شود.
شناخت علائم تشخیص و درمان پرخاشگری
پرخاشگری ممکن است با علائم دیگری همراه باشد که توسط اختلال یا بیماری زمینه ای به وجود آمده باشد.
بیماری هایی که بر رفتار شخص تأثیر می گذارند اغلب دارای علائم روانشناختی، شناختی و جسمی هستند.
برخی از این علائم و نشانه ها شامل موارد زیر می شود:
خلق و خوی متغیر و اضطراب
سردرگمی و یا مشکلات حافظه
دشواری در تمرکز و تفکر به صورت سازمان یافته و متمرکز
مهارت های ارتباطی ضعیف به دلیل تأثیر افکار منفی بر شخص
نوسانات شخصیتی و مشکل در قضاوت و تصمیم گیری
بیخوابی و گوشه گیری اجتماعی
خطرناک بودن برای خود یا دیگران و بروز رفتارهای تهدیدآمیز
عوامل زیادی وجود دارد که می تواند در شکل گیری پرخاشگری تاثیرگذار باشند.
این عوامل می تواند ناشی از بیماری های جسمانی و روانی، چگونگی ساختار خانواده، چگونگی روابط شخص با دیگران، محیط کار یا مدرسه، عوامل اقتصادی یا اجتماعی و تجربه های شخصی در زندگی را شامل شود.
در بزرگسالان پرخاشگری ممکن است در پاسخ به تجربیات منفی اتفاق بیافتد. به عنوان مثال، شخص ممکن است وقتی احساس ناامیدی می کند پرخاشگر شود.
رفتار پرخاشگرانه شخص همچنین ممکن است با افسردگی، اضطراب، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و یا سایر شرایط بهداشت روانی نیز مرتبط باشد.
تشخیص پرخاشگری در کودکان
پرخاشگری در کودکان می تواند توسط چندین عامل ایجاد شود که شناخت این موارد مسیر را برای تشخیص و درمان پرخاشگری در کودکان هموار می کند. این عوامل عبارت است از :
مهارت های ضعیف در ارتباط برقرار کردن
بیماری های زمینه ای
استرس یا ناامیدی
کودک شما ممکن است از رفتارهای پرخاشگرانه یا خشونت آمیز که در زندگی روزمره خود ببیند و از آن تقلید کند.
ممکن است این رفتار آنها مورد توجه اعضای خانواده، معلمان یا همسالان قرار بگیرد و یا حتی با نادیده گرفتن رفتار پرخاشگرانه آنها، به طور ناخواسته آن را تشدید کند.
گاهی اوقات، کودکان به دلیل ترس یا مورد اتهام قرار گرفتن، از کوره در می روند و پرخاشگر می شوند. همچنین ممکن است کودک در مواجه با احساسات خود، تنوانند به درستی رفتار کنند و مقابله با ناامیدی برای او بسیار دشوار باشد.
این مورد در کودکانی که اختلال اوتیسم یا اختلالات شناختی دارند، بیشتر شایع است. اگر آنها ناامید شوند، ممکن است نتوانند وضعیتی را که باعث ناامیدی آنها شده را اصلاح و یا حتی توصیف کنند و این موضوع باعث می شود آنها به سمت پرخاشگری سوق
پیدا کنند.
درمان پرخاشگری
برای درمان پرخاشگری چه در کودکان و چه در بزرگسالان، باید علل اصلی آن را شناسایی کنید. این موضوع به شما کمک می کند
تا در مورد تجربیاتی که باعث می شود پرخاشگرانه رفتار کنید شناخت پیدا کنید.
در بعضی موارد، می توانید یاد بگیرید که چگونه با ایجاد تغییراتی در سبک زندگی یا شغل خود، از شرایط ناامید کننده که منجر به پرخاشگری در شما می شود، جلوگیری کنید. همچنین می توانید استراتژی هایی برای کنار آمدن با شرایط ناامیدکننده تدوین کنید.
به عنوان مثال، شما می توانید یاد بگیرید که چگونه آزادانه و صادقانه در رابطه با احساسات خود صحبت کنید، بدون اینکه پرخاش کنید.
متخصصان بهداشت روان به کاهش یا جلوگیری از پرخاشگری و رفتارهای خشن کمک می کنند.
پزشک شما ممکن است روان درمانی را برای کمک به درمان رفتارهای پرخاشگرانه توصیه کند.
به عنوان مثال، درمان رفتاری شناختی (CBT) می تواند به شما کمک کند یاد بگیرید چگونه رفتار خود را کنترل کنید و به شما
مکانیزم های مقابله ای را در مواقعی دچار پرخاشگری می شوید، آموزش دهد.
همچنین می تواند به شما کمک کند تا عواقب عملکرد خود را به درستی درک کنید و با دیدی باز رفتار کنید.
گزینه دیگر پیش روی شما گفتگو درمانی است. این روش به شما کمک می کند تا علل پرخاشگری خود را درک کنید و همچنین
کمک کند تا با احساسات منفی خود کنار بیایید.
در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهایی برای درمان رفتار پرخاشگرانه شما تجویز کند.
به عنوان مثال، داروهای ضد صرع (AED) مانند فنی توئین و کاربامازپین تجویز می شوند یا اگر به اسکیزوفرنی، آلزایمر یا اختلال
دوقطبی مبتلا باشید، ممکن است تثبیت کننده های خلقی را برایتان تجویز کنند. پزشکان همچنین در مواردی ممکن است برای
شما مصرف مکمل های اسید چرب امگا 3 را تجویز کنند.
برنامه درمانی شما بسته به علل اصلی رفتار پرخاشگرانه شما متفاوت خواهد بود. برای مشاوره و آگاهی پیدا کردن از شرایط
و گزینه های درمانی خود می توانید با متخصصان ما در کلینیک ندای درون تماس بگیرید و اطلاعات کامل را کسب نمایید.
پیروی از برنامه درمانی توصیه شده توسط پزشک به شما در کنترل و درمان پرخاشگری کمک کننده خواهد بود و به خاطر داشته
باشید اگر رفتار پرخاشگرانه خود را نادیده بگیرید و در پی تشخیص و درمان پرخاشگری برنیایید، می تواند به شما و روابطتان
با عزیزانتان بیش از پیش آسیب وارد کند.